Wonderful
MuSic
บนเวที...นักดนตรีวัยรุ่นสมัครเล่นกลุ่มหนี่งกำลังบรรเลงท่วงทำนองเพลง ที่บางจังหวะทำนองแม้ไม่ลงตัวกันนัก บางคนช้า บางคนลังเลกับการบรรเลงที่ต้องลงจังหวะเครื่องดนตรีตามสัญญาณของผู้นำบรรเลง
ในทำนองเพลงแม้การบรรเลงจะไม่ลื่นไหลมากนัก แต่มันไหลลื่นเข้าไปจับใจฉันอย่างยอมสงบสยบฟังไม่ให้พลาดสักท่วงท่อนของบทเพลงที่บรรเลง...
นักดนตรีออทิสติก คำนี้จะอธิบายความเป็นกลุ่มนักดนตรีนี้ได้ชัดเจนนัก พวกเขาเหล่านี้ เหมือนสิ่งวิเศษที่ทำให้ได้ฉันได้มีโอกาสเห็นโลกด้านในของเขาที่ยากนักจะเข้าถึง ได้เผยตัวตนออกมาให้ฉันได้สัมผัสผ่านบทเพลง พวกเขาได้รับการฝีกฝนจากครูเพลงมาอย่างดีที่เขาจะสามารถจะทำได้ในระดับหนี่ง เขาเปิดโลกของเขาให้เราได้สัมผัส แม้ไม่ใช่จากคำพูดหรือท่าทาง แต่บทเพลงที่สะท้อนออกมานั้นฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งนักที่ได้มองเห็นมุมหนี่งด้านในจากพวกเขา
คำพูดที่แท้ของเขาไพเราะเพียงนี้เชียวหรือ
เขาอยากแสดงโลกด้านในของพวกเขามากกว่านี้หรือไม่
หรือเขาอยากเก็บดินแดนในโลกของเขาไว้ไม่เผยออกมา
เราไม่อาจรู้ได้ แต่เพียงเท่านี้ มันก็เป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่เป็นนักหนา ให้คนธรรมดาอย่างเราๆ ได้ย่างกรายเข้าไปได้ทำความรุ้จักแม้เพียงสักเล็กน้อยมันก็เป็นสิ่งที่ปลาบปลื้มเหลือหลาย...
ลองฟังสิ...
ในที่เงียบๆ วางจิตวางใจ ฟังพวกเขานะ
แล้วลองดูว่าจะได้ถูกเชิญเข้าไปในโลกของเขาอย่างที่ฉันได้ไปแง้มเห็นมาหรือไม่
.....................................................................................
.....................................................................................
ขอบคุณเป็นนักหนา
แล้วก็อดปาดน้ำตากับความสุขที่มีเกียรติครั้งนี้ไม่ได้..
No comments:
Post a Comment