... ทันทีที่ก้าวเท้าขี้นจากอุโมงค์รถไฟฟ้าใต้ดิน มาจุดแรกที่ Catalunya แหล่งช้อปปิ้ง ที่มีผู้คนมากมายเดินไปมาขวักไขว่ ความรู้สึกที่จับได้ในตอนนั้นคือ เหวอ... ไรเนี่ย ไหงคนเยอะจังฟะ ขวักไขว่ ไปหมด แต่ก็ตื่นตา ตื่นใจ มาคิดเอาทีหลังว่าอืมม... เราคงอยู่ในประเทศที่ผู้คนบางตามาเป็นแรมปี อารมณ์เหวอมันจึงอุบัติขี้นอย่างอัตโนมัติ... แต่..ไม่นานนัก เรามันเด็กกทม.นี่หว่า ขวักไขว่กว่านี้ก็เคยมาแล้วใน กทม.บ้านเรา ปฏิกริยาการปรับสภาพ ทำงานทันที ความคุ้นชินกับผู้คน รถรา เดินกันไปมาเช่นนี้ ก็ แค่ ธรรมดา แต่ที่ไม่ธรรมดาคือ บ้านนี้ เมืองนี้ ในบางตึก มีระเบียง ที่ยื่นออกมา เยอะดีแท้ กลายเป็นเอกลักษณ์ที่มีเสน่ห์น่ามองดีทีเดียว ลองสังเกตุดูแล้วกัน กับระเบียงที่มีความกว้างแค่เมตร ลีกแค่ศอก (เดียวจริงๆ) เนี่ย แค่เอาเสน่ห์ แต่ไม่เน้นใช้งาน ได้แหงนคอชมกันอย่างเพลิดเพลินกันเลยทีเดียว
ว่าแล้วมา เข้าซอกตึกกัน....
ว่าแล้วมา เข้าซอกตึกกัน....
No comments:
Post a Comment