วันนี้ที่นี่ กับหมู่บ้านเล็กๆที่มีประชากรในหมู่บ้านไม่เกินกว่า สองพันห้าร้อยคนเท่านั้่นเอง หากเทียบแค่ซอยในกรุงเทพบ้านเราแล้ว คงทวีคูณจำนวนได้หลายเท่ามากมายนัก เพียงแต่พี้นที่ อากาศ ที่มีน้อยนักเราคงต้องแบ่งปันกันมากกว่าคนที่นี่มากหน่อย ชีวิตในฤดูหนาวที่นี่ เย็นและเงียบ ผู้คนส่วนใหญ่ก็ใช้ชีวิตการตามปกติ ทำงาน อยู่บ้านอุ่นๆ สีสันมีแต่พอเพียง กับชีวิตชนบทที่นี่ ทุกอย่างในหมู่บ้านนี้มีค่อนข้างสมบูรณ์ในสัดส่วนของชุมชน โรงเรียน สถานพยาบาล สถานที่ท่องเที่ยว พิพิธภัณฑ์ รองรับคุณภาพชีวิตคนที่นี่ได้อย่างเต็มประสิทธิภาพเท่าที่สิทธิทุกคนพีงมี
ลอดสายตาผ่านหน้าต่างกระจกบานใหญ่ในบ้านที่อุ่่นทั้งอุณภูมิและ ความอุ่น จากใจของคนในบ้านนี้
วันนี้อากาศข้างนอกคงสดชื่นและเย็นสะท้านดีแท้นักด้วยอุณหภูมิที่ติดลบ หิมะละลายยังไม่ทันเป็นน้ำดีนัก อุณหภูมิความเย็นจัดครอบคลุมพื้นที่หมู่บ้านก็มาทำให้น้ำที่ละลายอยู่จับตัวเป็นแข็งใส น่าลื่นล้มดีจริงๆ
มลพิษที่นี่เรียกได้ว่าตีค่าเป็นศูนย์ สูดออกซิเจนกันได้ตุงปอด หากไอเย็นไม่เข้าไปทำให้ปอดแข็งซะก่อน (ฮ่าๆ งานนี้ไม่มีตับแข็งนะคะ) หาผู้คนเดินตามถนนหนทางน้อยมากๆ นานๆจะมีคนห่อหุ้มกันลมกันความเย็นกันตัวหนาปั๊ก เดินปุ๊กๆ อยู่ตามถนนว่างๆ
บ้านเรือนที่นี่ เหมือนฉากละคร เวลาเดินเล่นเมืองนี้ทีไรนึกว่าตัวเองเป็น ตัวละครที่แสดงอยุ่ บ้านน่ารักๆหลังเล็กๆ ตีกรามมีก็ไม่สุูงมากนัก แต่บ้านเรือนพักอาศัยก็จะเป็นบ้านเดี่ยวชั้นเดียว รูปแบบบ้านก็แตกต่างกันตามสไตล์ แต่ที่จะขาดการเน้นเสียไม่ได้ของประเทศนี้คือ หลังคา สารพัดสีมาก หลังคาบ้านที่นี่ ถ้ามองจากมุมสูงแล้วจะเห็นจุดยุทธศาสตร์ได้ชัดเจนมาก สีสดใสเต็มๆตา คือประมาณว่า ตัวอาคารโทรมแค่ไหนไม่ว่า ขอหลังคาข้าแจ่มแจ๊ดไว้ก่อน
ถึงแม้ว่าเมืองนี้จะเป็นเมืองชนบท แต่ชีวิตคนที่นี่ก็ติดเทคโนโลยีไม่แพ้เมืองไหนในโลก อุปกรณ์อำนวยความสะดวก ต่างๆใช้เทคโนโลยีทันสมัย แทบทุกบ้าน มีโลกไซเบอร์กผ่านคอมพิวเตอร์ ทุกอย่างการดำเนินชีวิตไม่ต่างจากคนเมืองมากนัก หากแต่ในบรรยากาศที่สงบและโอบล้อมด้วยธรรมชาติมากกว่า ความใสซื่อในคนเมืองกับคนชนบทนั้นก็คงไม่ต่างจากบ้านเรา
คนที่อยู่ในโลกของกิเลสน้อยกว่าย่อมมีพื้นที่ทางใจแบ่งปันให้ผู้อื่นด้วยความจริงใจได้มากกว่า
No comments:
Post a Comment