Monday, December 31, 2007

พรรณาล้วนๆ




ถ้าเราเงียบ อาจทำให้หัวใจเราพูดเสียงดังมากขี้น
ถ้าเราฝันทำให้เรารู้ว่า เรายังคงอยู่
ถ้าเราได้เดินตามความฝัน ทำให้เราเข้าใกล้ความเป็นจริง
ถ้าเราพบความสำเร็จ เราจะพบรูปร่างความฝันของเรา
.
.
ความฝันไม่เคยหลอกใคร
มีแต่นักฝันเท่านั้นที่่หลอกตัวเอง
.
.
ชีวิตมีคำถามมากมาย ซี่งในขณะที่คำตอบมีน้อยนัก
เราคงเหนื่อยกับการค้นหาคำตอบทุกคำถาม
การเงียบและนิ่งเฉยกับบางคำถาม มันไม่ได้หมายความว่าเราตีบตัน
เราเพียงแค่ เก็บแรงไว้ตอบคำถามที่มีความหมายกับชีวิตจริงๆ
.
.
.
รอยยิ้มนางงาม มอบให้เราเพื่อยกค่าเธอ
รอยยิ้มของเด็กที่เราเพิ่งได้แบ่งปันอาหารกัน
มันยกค่าชูใจเรา ได้ติดทนนานดีแท้
.
.
.
  แค่คำพรรณา ที่คิดมาได้ ก็เขียนไป(ได้) บางทีคิดได้แต่ก็ถ่ายทอดเรียงร้อย ได้ไม่เนียนลื่นตาคนอ่านนัก ก็เก็บไว้อ่านในใจคนเดียวดีกว่า

 สำหรับภาพสเก็ตน้องหัวแกะผมหยิกหยอยนั้นได้รับความอนุเคราห์จาก น้องสาวต่างสายเลือด ที่ส่งภาพนี้มาเป็นภาพสเก็ตที่ฉันได้วาดไว้ในยามเพลินๆใจช่วงเวลาหนี่ง ส่งมาเตือนใจว่าได้เขี่ยอะไรเอาไว้

กับสิ่งที่เราไม่ได้คิดถึง แต่กับอีกคนหนี่งเก็บความทรงจำไว้ให้
ขอบใจนะต๋อม
Blog Widget by LinkWithin

No comments: